جوشها و آکنه از یک سو و اسکاز و جای جوش ها از سوی دیگر برای بسیاری نگران کننده است. اما اسکار آکنه چیست؟
ضایعات آکنه که عفونی و ملتهب میشوند باعث آسیب رسیدن به منافذ و بافت اطراف میشوند و اسکارهایی در پوست ایجاد میکنند که حتی بعد از ترمیم جوش هم روی پوست باقی میماند.
دو گروه اسکار آکنه هستند:
آتروفیک و هایپرتروفیک
اسکارهای فرورفته و آتروفیک ناشی از، از بین رفتن بافت پوست و اسکارهای برجسته و هایپرتروفیک ناشی از ایجاد بافت اضافی در محل ترمیم جوش است. این دو گروه خود شامل چهار دسته اصلی اسکارهای آکنه میشوند.
اسکارهای Ice-pick: سوراخهای عمیق و باریک که شبیه منافذ پوستی بزرگ شده به نظر میرسند. زمانی ایجاد میشوند که یک جوش عفونی کیستی از سطح زیر خود را به پوست برساند و مسیر بافتی پشتش را تخریب کرده باشد.
اسکارهای Rolling: بخشهای فرورفته پوست هستند که بعلت وجود باندهای فیبروز در زیر اپیدرم و کشیده شدن آن به پایین ایجاد میشوند و نمای ناهموار و موجدار روی پوست ایجاد میکنند. این اسکارها در مناطقی بیشتر دیده میشوند که پوست ضخیمتر است مثل پایین گونه و ناحیه فک.
اسکارهای Boxcar: اسکارهای گرد و گودافتاده با مرز مشخصکه مشابه اسکار آبله هستند. التهاب ناشی از این جوشها موجب تخریب کلاژن و ایجاد چنین اسکارهایی میشود. بدون داربست کلاژن، پوست دچار گودافتادگی میشود.
اسکارهای Keloid: اسکارهای برآمده ای هستند که بعلت افزایش بیش از حد کلاژن در طی فرآیند ترمیم پوست، رخ میدهد. ظاهر آنها مشابه جوشهای برآمده است و سطح درگیر آنها میتواند حتی گاهی بیشتر از جوش اولیه است (اسکار از جوش بزرگتر است). با ترمیم جوش، تولید بی رویه کلاژن باعث ایجاد توده برجسته اسکار روی سطح پوست میشوند که نمایی ناهمگون روی پوست ایجاد میکند.
زخم و التهاب ناشی از آکنه گاهی باعث افزایش تولید رنگدانه نیز میشود که در آن صورت لکه PIH (بعد از التهاب) ایجاد میشود که در افراد با پوست تیره، شیوع بیشتری دارد. در این افراد، زمانیکه تحریک پوستی رخ میدهد، رنگدانه بیش از حد ساخنه میشود و لکه های قرمز، بنفش، قهوه ای، و سیاه رنگ ایجاد میکند. لکه بعد از التهاب با درمانهایی نظیر ویتامین سی، گلایکولیک اسید، لاکتیک اسید، و رتینول و همچنین مصرف دقیق ضدآفتاب با SPF حداقل 30، برطرف خواهد شد.
